Επεισόδιο 8

«Αυτό το γράμμα θέλω να το διαβάσει η κόρη μου όταν κλίσει τα δεκαοχτώ της.  Θα είναι σε μια ώριμη ηλικία να καταλάβει εμένα αλλά και το λόγο που την έδωσα για υιοθεσία.  Δεν μου είναι καθόλου εύκολο.  Όλα ξεκίνησαν όταν συνάντησα τον πατέρα σου, το Μιχάλη.  Τον ερωτεύτηκα παράφορα και να είσαι σίγουρη ότι είσαι καρπός ενός μεγάλου έρωτα.  Ενός έρωτα που κράτησε μια νύχτα μόνο.  Γιατί μετά από εκείνη τη νύχτα, ο μοναδικός άντρας που με άγγιξε και που αγάπησα όσο τίποτα άλλο στη ζωή μου είχε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και πέθανε.  Ήμουν μόνη μου στον κόσμο.  Δεκαεννέα χρονών κοριτσάκι  και κανείς δεν με στήριξε όταν μαθεύτηκε η εγκυμοσύνη μου.  Όλη μου έλεγαν να το ρίξω.  Εγώ όμως σε αγαπούσα πάρα πολύ, ήσουν καρπός μιας αγάπης και ενός έρωτα μεγάλου.  Ήσουν το μοναδικό άτομο που μου έμεινε και μου θύμιζε τον πατέρα σου.  Σε κράτησα παρά τις διαφωνίες και τις αντιρρήσεις όλων.  Όμως έφυγα μακριά για το εξωτερικό.  Σε γέννησα στην Αγγλία.  Μετά από ένα μήνα είχα κάποιες ανησυχίες για εμένα.  Πήγα στο γιατρό και μου είπε πως είχα μόνο δύο μήνες ζωής. Ο καρκίνος είχε προχωρήσει σε όλο μου το κορμί.  Τα πράγματα ήταν δύσκολα.  Εκείνη τη στιγμή το μόνο που σκέφτηκα ήσουν εσύ.  Το κοριτσάκι μου που τόσο αγαπούσα και δεν ήθελα να αφήσω μόνο του στον κόσμο.  Κάτι που έμαθα μετά το δυστύχημα του πατέρα σου ήταν ότι ήταν διαζευγμένος με μια κοπέλα που έμενε στην Κύπρο και είχαν και ένα παιδί μαζί δύο χρονών.  Συγκλονίστηκα αλλά δεν σταμάτησα ούτε λεπτό να τον αγαπώ και να αμφιβάλλω για την αγάπη του.  Σκέφτηκα πως είναι μια καλή ευκαιρία να πάω να βρω αυτή τη γυναίκα για να της μιλήσω.  Έλενα την λένε. Την βρήκα και της τα είπα όλα.  Μου φάνηκε καλή κοπέλα και ότι είχε καλές σχέσεις με τον Μιχάλη, αλλά χώρισαν από τη μου είχε εξηγήσει, γιατί ο γάμος τους έγινε κάτω από πίεση των γονιών τους.  Της ζήτησα να σε προσέχει γιατί εγώ θα έφευγα από αυτό τον κόσμο.  Έχεις και ένα μεγάλο αδελφό δύο χρονών.  Τώρα θα είναι είκοσι αυτός, όταν εσύ θα γίνεσαι δεκαοχτώ και θα διαβάζεις αυτό το γράμμα.  Ένα πράγμα να ξέρεις.  Ότι δεν πρέπει να αμφιβάλλεις ποτέ για την αγάπη μου για εσένα.  Ήθελα πολύ να ήμασταν μαζί σε κάθε σου γενέθλια.  Όταν θα κάνεις τα πρώτα σου βήματα και θα μαθαίνεις τις πρώτες σου λέξεις.  Να μιλάμε για τους πρώτους εφηβικούς έρωτες και όλα όσα θα ήθελες.  Αλλά η ζωή δυστυχώς τα έφερε αλλιώς.  Και εγώ θα έφευγα από αυτό τον κόσμο σύντομα.  Και εσύ θέλω να συνεχίζεις τη ζωή σου όπως το έκανες μέχρι τώρα.  Η Έλενα μου είπε πως η κολλητή της προσπαθούσε να κάνει παιδί εδώ και δύο χρόνια με τον άντρα της, αλλά μάταια.  Οι γιατροί της είπαν πως δεν θα έκανε ποτέ.  Καμία εγχείρηση προς το παρόν δεν θα τους βοηθούσε.  Έτσι σκέφτηκε πως θα ήταν καλό να σε μεγάλωνε αυτή και θα την έκανε πολύ χαρούμενη.  Έμεναν κοντά και έτσι θα μεγάλωνες μαζί με τον αδελφό σου.  Τώρα μαθαίνεις πως είσαι υιοθετημένη, αλλά σε καλά χέρια.  Κάποιων που σίγουρα θα σε αγαπούν και θα σε φροντίζουν όπως θα κάναμε με τον πατέρα σου.  Ότι έχεις και ένα αδελφό το Νικόλα.  Σ’ αγαπάω και πάντα θα είμαι στην καρδιά σου.  Θα σε προσέχω.  Η μητέρα σου Μελίνα.»

-          Δεν το πιστεύω.  Αυτός ο φάκελος είναι ο ίδιος που είχε η μαμά στο γραφείο της.  Δεν μπορεί.  Η Μελίνα είναι αδελφή μου.  Αυτό λέει.  Η Άννα, η κολλητή της μαμάς υιοθέτησε την Μελίνα και έβγαλαν και το όνομα της εις μνήμη της μητέρας της μάλλον.  Αυτό δεν θα το είδε η Μελίνα.  Αποκλείεται, αφού δεν μου έχει πει τίποτα.  Τι θα κάνω;  Να της το δείξω;  Πώς να της το πω;

Το τηλέφωνο του χτύπησε και διέκοψε τις σκέψεις του.

-          Νικόλα τι κάνεις;   Βρήκες τα εργαλεία;  Έρχεσαι;

-          Ναι, τώρα έρχομαι.

Ο Νικόλας πήγε αμέσως, πήρε ότι βρήκε και έτρεξε για το σπίτι του Σταύρου.  Μόλις έφθασε βρήκε την Μελίνα γονατισμένη στην πόρτα.  Σε τι χάλια τι βρήκε μόνο αυτός μπορούσε να καταλάβει.

-          Είσαι καλά; Τι κάνεις έτσι εδώ;

-          Έλα έλα γρήγορα.  Προσπάθησε να ανοίξουμε.

Μάταια όμως.  Το εργαλείο δεν ήταν και τόσο ισχυρό για αυτή τη δουλειά.  Ο Σταύρος είναι άρρωστος σπίτι του, αλλά και ανυποψίαστος για το τι συμβαίνει εκεί έξω.  Για αυτό δεν έμαθε ποτέ του.  Τουλάχιστον όχι ακόμη.  Επιπλέον στο Χάρη και στους άλλους είχε απαγορεύσει να μιλάνε για εκείνην γιατί δεν το άντεχε.  Τίποτα δεν ήθελε να ξέρει ή να του τη θυμίζει.  Κι ο Χάρης δεν ήξερε τι πραγματικά είχε συμβεί για να του πει.  Ο φίλος του ήτα πληγωμένος και ήθελε χρόνο να το ξεπεράσει.  Δεν έπρεπε να του μιλάει για αυτήν κανένας.  Η Μελίνα είχε κάνει αίτηση για το εξωτερικό για μια σχολή χορού και τη δέχτηκαν.  Άφησε τις σπουδές τις στα οικονομικά και αποφάσισε να φύγει μακριά.  Να κάνει μια νέα αρχή και να καταφέρει να εκπληρώσει το όνειρο της.  Να γίνει μια μεγάλη χορεύτρια και επαγγελματίας.  Μετά από μια βδομάδα ο Νικόλας αποφάσισε να της μιλήσει.  Όσο δύσκολο ήταν να της το πει, άλλο τόσο ήταν ευτυχισμένος που ήταν αδελφή του.  Γιατί έτσι την ένιωθε πάντα, αδελφή του, η μικρή του αδελφή.  Ο Νικόλας πήρε το θάρρος και της έδειξε το γράμμα.  Οι δυο τους αγκαλιάστηκαν πολύ δυνατά.  Η Μελίνα κατάλαβε για ποιο λόγο την έδωσε η μητέρα της για υιοθεσία.  Έκλαψε, φώναξε, ξέσπασε πάλι σε λυγμούς, αλλά αυτό που απάλυνε τον πόνο της πιο εύκολα ήταν η ύπαρξη του αδελφού της του Νικόλα.   Στο μεταξύ η Φιλιώ ζήτησε από την Ελπίδα να μην πει τίποτα σε κανένα για το περιστατικό με τον Πέτρο.  Η Φιλιώ ήταν στο νοσοκομείο μέχρι να συνέλθει εντελώς.  Αυτό το κάθαρμα την είχε κτυπήσει αρκετά.  Η Ελπίδα ήταν δίπλα της και τη στήριζε.  Μόλις όμως έμαθε πως ο Νικόλας φεύγει μαζί με την Μελίνα για τη Γαλλία, έτρεξε βιαστικά για να τους προλάβει. Ήθελε να τα πει όλα στο Νικόλα, να τα αφήσουν όλα πίσω τους και να κάνουν μια νέα αρχή.  Αλλά δυστυχώς η μοίρα είχε άλλα παιχνίδια για αυτούς.  Η Φιλιώ δεν πρόλαβε να τους σταματήσει.  Έτσι ο Νικόλας δεν έμαθε ποτέ του για εκείνη τη μέρα που ο Πέτρος πήγε και χτύπησε τη Φιλιώ όταν του είπε πως δεν αγαπάει αυτόν αλλά το Νικόλα.  Η Μελίνα δεν μίλησε ποτέ στο Σταύρο και αυτός ποτέ δεν έμαθε για εκείνη την ημέρα στο σπίτι του.  Κανείς δεν μίλαγε για τίποτα.  Όλα διακριτικά, απλά να συνεχίζει ο καθένας τη ζωή του. Η Μελίνα φεύγει με την ελπίδα πως θα εκπληρώσει το όνειρο της κάποια στιγμή και ο Νικόλας δίπλα της όπως πάντα να τη στηρίζει, προσπαθώντας να ξεχάσει τη Φιλιώ.  Τώρα η Φιλιώ έπρεπε να βρίσκεται δίπλα στη Ελπίδα και να τη στηρίζει, η οποία είχε μάθει πως ήταν έγκυος.  Είχε μιλήσει στους γονείς τις, όμως αυτοί αντέδρασαν και την έδιωξαν από το σπίτι.  Δεν την στήριξαν στην απόφαση της να κρατήσει το παιδί.  Έτσι παράτησε την ιατρική, μίλησε στο Χρίστοτου, του είπε πως αισθανόταν και ότι κατάλαβε ότι τον αγαπούσε.  Έτσι έφυγαν μαζί μακριά για να γεννήσει η Ελπίδα και με την ευκαιρία να σπουδάσει κομμωτική όπως ονειρευόταν πάντα.  Η Φιλιώ έμεινε με την Έλενα και το Χάρη να συνεχίσουν τις σπουδές τους.  Έδωσαν τις εξετάσεις και συνέχισαν κανονικά τη χρονιά.  Μετά από λίγο καιρό η Έλενα πήγε σε μια δισκογραφική εταιρεία να δει αν θα τη δεχτούν.  Ο νεαρός που ήταν υπεύθυνος ξετρελάθηκε με τη φωνή της.  Ο Χάρης με τον καιρό έβλεπε πως απομακρυνόταν η Έλενα από αυτόν, αφού συνεχώς ήταν στη δισκογραφική εταιρία μαζί με τον Ανδρέα να συζητάνε και να ετοιμάζουν τα νέα τραγούδια.

-          Ανδρέα και τι σκέπτεσαι δηλαδή με αυτούς τους στίχους;

-          Α .. Έλενα αυτοί οι στίχοι είναι οι καλύτεροι.  Θα κάνουμε ένα ξεχωριστό δίσκο για αυτούς.  Είναι τόσο ωραία τα τραγούδια, ιδικά όταν τραγουδιούνται από εσένα.

-          Υπερβάλεις όπως πάντα.

-          Καθόλου.  Λέω την αλήθεια.

Ο Ανδρέας και η Έλενα κάθε μέρα περνάγανε χρόνο μαζί.  Ο Χάρης έβλεπε πως η σχέση τους δεν προχωρούσε καλά.  Σιγά σιγά σταμάτησαν να βρέθονται και στον ελάχιστο χρόνο που είχαν.  Η Έλενα σταμάτησε το πανεπιστήμιο και βασίστηκε στη φωνή της.  Ο Χάρης προσπάθησε να πλησιάσει τν Έλενα για να της μιλήσει.

-          Έλενα, δεν το βλέπεις πως απομακρυνόμαστε κάθε μέρα;

-          Και τι μου λες Χάρη;  Να παρατήσω τα δικά μου όνειρα για εσένα; 

-          Βάζεις όλα τα άλλα πάνω από την αγάπη μας.

-          Ευκαιρίες μια φορά σου δίνονται στη ζωή.  Και εγώ αυτή την ευκαιρία θα την πάρω για να ακολουθήσω το όνειρο μου.

-          Τουλάχιστον ας πραγματοποιήσεις το όνειρο σου αλλά να μην παραμελάς συνεχώς εμένα.

-          Χάρη, εγώ γεννήθηκα για άλλα πράγματα.  Τώρα καταλαβαίνω πως δεν είμαστε ο ένας για τον άλλο.  Εγώ χρειάζομαι κάποιον που να έχει δόξα μέσα του.  Να μπορεί να διεκδικεί αυτό που θέλει με οποιοδήποτε τίμημα.  Εσύ δεν κάνεις τίποτα από αυτά.  Ότι σου πουν ακολουθάς.  Δεν θέλω να έχω μια βαρετή ζωή με τα ίδια καθημερινά πράγματα.  Ο Ανδρέας μου έκανε πρόταση να πάμε στην Αμερική.  Εκεί με περιμένει ένα λαμπρό μέλλον.

-          Συνειδητοποιείς τι μου λες τώρα;

-          Βέβαια.  Ποτέ δεν ήξερα τόσο πολύ τι ήθελα στη ζωή μου.  Μαζί θα έχουμε μια ανιαρή ζωή.  Ενώ στην Αμερική θα έχω ότι ονειρευόμουν τόσο καιρό.  Δόξα, πλούτη, και να τραγουδάω στη σκηνή.

-          Δεν περίμενα ποτέ να τα πεις αυτά εσύ.  

-          Φαίνεται πως με ξέρεις πολύ λίγο.

Ένας δεσμός για μια ακόμη φορά έσπασε.  Η καρδιές ράγισαν σε χίλια κομμάτια.  Αυτά τα κομμάτια που δύσκολα μπορεί κάποιος να τα κολλήσει πάλι.  Ότι σπάει μια φορά δεν  ξανά κολλάει.  Και αν πάλι καταφέρει κάποιος να κολλήσει τα σπασμένα και ραγισμένα κομμάτια, πάντα θα υπάρχει ένας κενός χώρος.  Ποτέ δεν θα είναι όπως πρώτα, όπως παλιά.  Όταν πρωτογνωρίστηκαν και ερωτεύθηκαν.  Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η σχέση της Έλενας και του Χάρη είχε τελειώσει και ήταν οριστικό.  Η Έλενα ακολούθησε τον Ανδρέα και το όνειρο της στην Αμερική.  Άφησε πίσω της μια πληγωμένη καρδιά, έναν άνθρωπο τόσο καλό που την αγαπούσε. Τώρα ραγισμένες καρδιές, σκορπισμένες ψυχές σε όλο τον κόσμο, να πονάνε και να έχουν πάντα ένα αναπάντητο γιατί;  Η επιθυμία τους να ξαναδούν για μια τελευταία φορά ακόμη τον μεγάλο τους έρωτα.  Έναν έρωτα που για λάθη δικά τους κατέστρεψαν τα πιο όμορφα πράγματα.  Τις ωραιότερες στιγμές της ζωής τους.  Όλα έσβησαν, είχαν τελειώσει εκείνη τη χρονιά.  Τα Χριστούγεννα έφτασαν.  Ο καθένας συνεχίζει τη ζωή του, με μια πίκρα πάντα στα δικά του χείλη.  Η Έλενα πήγε στην Αμερική με τον Ανδρέα.  Η Μελίνα με το Νικόλα στη Γαλλία.  Ο Χρίστος και η Ελπίδα έμειναν στην Κύπρο, αλλά μακριά από τους γονείς τους.  Το ίδιο και ο Χάρης, ο Σταύρος και η Φιλιώ δεν έφυγαν.  Έμειναν εκεί όπου ερωτεύθηκαν αληθινά για πρώτη φορά.  Εκεί όπου οι αναμνήσεις δεν μπορούσαν να σβηστούν τόσο εύκολα από το μυαλό τους.  Αναμνήσεις που πάντα θα έχουν μέσα στην καρδιά τους καλά κρυμμένες, με την ελπίδα πάντα, με την επιθυμία, πως κάποτε θα ξανασυναντήσουν το μεγάλο και ανεκπλήρωτο έρωτα τους.  Κανείς δεν γνώριζε τίποτα για κανέναν από το εξωτερικό.  Δεν έδωσε σημεία ζωής.  Όλη έφυγαν σαν κυνηγημένοι, πιστεύοντας πως έτσι θα τα ξεχάσουν όλα.  Ότι θα μπορέσουν να τα σβήσουν από το μυαλό τους φεύγοντας μακριά.  Αλλά η αλήθεια είναι ότι όπου και να πάνε, όπου και αν βρίσκονται, πάντα θα κουβαλάνε τον εαυτό τους , τα λάθη τους, τις επιθυμίες και τις αδυναμίες τους.  Αυτό που πρέπει να κάνουν για να μπορέσουν να τα αφήσουν όλα πίσω και να συνεχίσουν τη ζωή τους, είναι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα .  Να μετανιώσουν πραγματικά και να μάθουν μέσα από τα λάθη τους, για να μην τα επαναλάβουν στο μέλλον.  Αυτό όμως δεν θα συμβεί.  Τουλάχιστον όχι ακόμη.  Είναι νωρίς να επιστρέψουν.  Τώρα ο καθένας συνεχίζει πιστεύοντας πως τα καταφέρνει.  Ας μείνουν με την ψευδαίσθηση λοιπόν ότι κατάφεραν να τα ξεπεράσουν όλα.  Ο καιρός κυλάει πολύ γρήγορα, έτσι έφθασε και το καλοκαίρι.  Επτά μήνες μετά η Ελπίδα γέννησε ένα υγιέστατο κοριτσάκι.  Την Αννούλα.  Είχε γεννήσει πρόωρα, αλλά ευτυχώς δεν είχε καμία επιπλοκή.  Η Ελπίδα κατάφερε να ανοίξει το δικό της κομμωτήριο.  Ο Χρίστος συνέχισε να σπουδάζει ιατρική.  Δούλευε ταυτόχρονα για να μην λείψει τίποτα στις δυο μοναδικές γυναίκες της ζωής του.  Οι συνθήκες έκαναν την Ελπίδα να ωριμάσει πολύ γρήγορα.  Με τη στήριξη και τη βοήθεια του Χρίστου κατάφεραν να μεγαλώσουν την Αννούλα με πολύ αγάπη και ασφάλεια. Μετά από τρεις μήνες η Φιλιώ βάφτισε την μικρή Αννούλα.  Συνέχισε και αυτή τις σπουδές της όπως ο Χάρης και ο Σταύρος.  Ζούσαν την καθημερινότητα με τις σκέψεις τους να είναι αλλού.  Η Έλενα στην Αμερική κατάφερε και έβγαλε αρκετούς δίσκους.  Ακόμη όμως δεν έκανε την πρώτη της παράσταση.  Ήταν ακόμη νωρίς για αυτό.  Ο Ανδρέας είχε ανάγκη τη φωνή της για να μπορεί να βγάλει χρήματα.  Με τον καιρό όμως χωρίς να το συνειδητοποιήσει ούτε κι ο ίδιος άρχισε να την ερωτεύεται.  Όμως κάτι τον βασάνιζε μέσα του και δεν το άφηνε.

-          Είναι καιρός να σου πω κάτι Έλενα.

-          Με τρομάζεις. Τι είναι αυτό το τόσο σημαντικό.

-          Δεν ήρθαμε εδώ για το μόνο λόγο να βγάλεις δίσκο.  Μπορούσες να το έκανες και στην Κύπρο.  Η Χρύσα η συμφοιτήτρια σου είναι ξαδέλφη μου.  Μια μέρα μας είδε μαζί και ήρθε να μου μιλήσει.  Μου ζήτησε να σε πάρω μακριά.  Δεν ήξερα ακριβώς το λόγο.  Το μόνο που μου είπε είναι ότι στο χρωστάει για τον τρόπο που της συμπεριφέρθηκες.

-          Δεν το πιστεύω.  Πως μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό;  Σε εμπιστεύθηκα.  Έπρεπε να μου πεις την αλήθεια.  Περίμενα να ήσουν περισσότερο ειλικρινής μαζί μου.

Ήταν η μέρα που η Έλενα είχε πάρει τηλέφωνο τη Χρύσα και της είπε πως έκανε λάθος που πήγε με το μέρος της.  Ότι είναι τόσο κακές και ποτέ δεν θα άφηνε τη Μελίνα για να έχει μια φίλη σαν τη Χρύσα.  Αυτό δεν της το συγχώρεσε ποτέ και της είπε πως δεν θα το άφηνε έτσι.  Να που βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία.  Μπήκε ανάμεσα σε εκείνη και το Χάρη με έμμεσο τρόπο, ώστε να αναγκαστεί η Έλενα να φύγει και να τον χωρίσει.  Εξαιτίας της έχασε το Χάρη, παράτησε τη σπουδή της και πήγε σε μια χώρα ξένη.  Ο Ανδρέας της εξομολογήθηκε πως την ερωτεύθηκε στην πορεία και δεν μπορούσε να της το κρύψει άλλο.  Η Έλενα του ζήτησε να μην την ξαναενοχλήσει και ότι θα συνεχίσει μόνη της το όνειρο της.  Μετάνιωσε που άφησε το Χάρη, που του συμπεριφέρθηκε με το πιο άσχημο και χυδαίο τρόπο.  Αν μπορούσε να έκανε κάτι και να γύριζε το χρόνο πίσω, όλα θα ήταν αλλιώς.  Δεν θα επαναλάμβανε τα ίδια λάθη ποτέ ξανά.