Επεισόδιο 1

Μια καινούργια χρονιά ξεκινούσε για όλους.  Τα πανεπιστήμια άρχιζαν και όλοι οι φοιτητές ανυπομονούσαν.  Το πρωί στο παρκινγκ του πανεπιστημίου Κύπρου, ένα αυτοκίνητο με δύο κοπέλες έχει σταθμεύσει.  Οι κοπέλες κατεβαίνουν με έναν αέρα και κατευθύνονται προς την αυλή. Τη μία τη λένε Μελίνα Ιωάννου, είναι δεκαοχτώ χρονών και σπουδάζει οικονομικά.  Της αρέσει ο χορός και θα ήθελε να ασχοληθεί και επαγγελματικά κάποια στιγμή.  Είναι ένα κορίτσι γεμάτο όνειρα και ελπίδα για το μέλλον.  Πιστεύει στην πραγματική αγάπη και θέλει να ζήσει μαγικές στιγμές με αυτόν που θα ερωτευθεί.   Η άλλη είναι η Έλενα Μιχαήλ, κι αυτή δεκαοχτώ ετών και σπουδάζει μαζί με την Μελίνα οικονομικά.  Οι δυο τους είναι φίλες από μικρές και είναι μαζί σαν αδελφές.  Στην Έλενα αρέσει το τραγούδι και θα ήθελε πολύ στο μέλλον να βγει στη σκηνή για να τραγουδήσει.  Μια επιθυμία που δεν το έλεγε σχεδόν σε κανένα γιατί φοβόταν πως δεν θα την έπαιρναν στα σοβαρά.   Ένα πλουσιοκόριτσο, κακομαθημένο που βαθιά όμως κρύβει ένα άλλο εαυτό, τον οποίο θα καταφέρει να εξωτερικεύσει με την αληθινή αγάπη.  Σε λίγο προς το πανεπιστήμιο κατευθύνεται και μια κοπέλα με σκυμμένο το κεφάλι.  Η Ελπίδα,  ένα ντροπαλό κορίτσι που έχει στόχο να πάρει το πτυχίο της με άριστα στην ιατρική για να ικανοποιήσει το όνειρο των γονιών της.  Πραγματικό της όμως όνειρο είναι να σπουδάσει κομμωτική.   Μετά από λίγο ξαφνικά περνάει από μπροστά της το πιο όμορφο αγόρι του πανεπιστημίου, ο Γιώργος.  Αυτή με το βλέμμα της καρφωμένο επάνω του ξεχνιέται και άθελα της ρίχνει τα βιβλία στο πάτωμα.  Φυσικά αυτό δεν μένει απαρατήρητο από το Γιώργο ο οποίος γύρισε και την είδε με μια αδιαφορία.  Από κοντά της εκείνη την ώρα περπατούσε η Μελίνα, η οποία έτρεξε να την βοηθήσει αμέσως. Εκεί οι δύο κοπέλες συναντιώνται για πρώτη φορά και υπάρχει αμέσως μια αμοιβαία συμπάθεια ανάμεσα τους. 

-          Περίμενε άσε με να σε βοηθήσω

-          Εντάξει είναι , ευχαριστώ

-          Σπουδάζεις γιατρός;

-          Ε.. Ναι

-          Και γιατί το λες έτσι.  Θα ’πρεπε να σε χαρούμενη που θα έχεις κάποια στιγμή μια επιτυχημένη καριέρα σαν και αυτή.  Ειδικά με αυτά τα βιβλία που διαβάζεις.  Πρέπει να είναι επιστημονικά τόσο μεγάλα που είναι.

-          Ναι σίγουρα.

Και μετά η Ελπίδα ξεκινάει να φύγει

-          Περίμενε, δε συστηθήκαμε, Μελίνα

-          Ελπίδα

-          Μελίνα;  Έλα μια στιγμή.  ( Η Έλενα είχε φωνάξει τη Μελίνα)

-          Χάρηκα ελπίδα.  Θα τα ξαναπούμε

-          Και εγώ.

Ξαφνικά μπαίνει στο πανεπιστήμιο η Φιλιώ.  Μια κοπέλα με αντρίκειο στυλ.  Δεκαοχτώ ετών και σπουδάζει πολιτικός μηχανικός.  Άνετη, κορίτσι που τα λέει έξω από τα δόντια.  Όλα αυτά για τους έρωτες και τα παραμύθια την ξενερώνουν.  Καθώς όμως εμφανίζεται και προχωράει, την κοιτάνε δύο κορίτσια και γελάνε.  Είναι οι πιο δημοφιλής του πανεπιστημίου.  Η Φιλιώ δεν σηκώνει πολλά πολλά και έτσι πηγαίνει κοντά τους, παίρνει το ποτό της Χρύσας και της το χύνει στο κεφάλι.

-          Είσαι τρελή;  Τι νομίζεις πως κάνει;

-          Δύο πράγματα καλή μου.  Μαζί μου μην τα βάζεις και μην γελάς ε..;  Μη σου σβήσω αυτό το υπέροχο χαμόγελο που έχεις και μείνεις έτσι.   Άντε στους πλαστικούς σου κορίτσι μου και παράτα μας.

-          Δεν σε αντέχωωωω!!!!! 

-          Εγώ να δεις. 

Την σκηνή την κοιτάνε όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί.  Το ίδιο η Μελίνα, η Έλενα και η Ελπίδα.

-          Αχ αυτό το κορίτσι το πάω ε.  Την έβαλε στη θέση της αυτή την όξινη  (Μελίνα)

-          Ναι, αν και το γούστο της δεν είναι και τόσο μοδάτο, θηλυκό, έχω να πω ότι έκανε κάτι σωστό.  (Έλενα)

Η Φιλιώ φεύγει από την όλη σκηνή που συνέβηκε με τη Χρύσα και την φίλη της την Μυρτώ και πηγαίνει για μάθημα.  Σε λίγο έρχεται ένας νεαρός, ο Χρήστος, είκοσι χρονών και σπουδάζει γιατρός μαζί με την Ελπίδα.  Είναι φίλοι εδώ και χρόνια και πάντα στηρίζει ο ένας τον άλλο.  Ο Χρίστος βλέπει την Ελπίδα και την χαιρετάει από μακριά. 

-          Ελπίδα; 

-          Έλα Χρήστο.  Επιτέλους ήρθες.  Καλά και εσύ δεν γίνεται να έρθεις καμιά μέρα λίγο νωρίς;  Νιώθω σαν τη μούγια εδώ με όλους αυτούς έξω να με κοιτάνε.

-          Πολύ απλά μην τους κοιτάς και αγνόησε τους.  Άντε τώρα πάμε και έχουμε και μελέτη. 

Η Έλενα κοιτάζει γύρω της, μήπως πάρει το μάτι της κανένα όμορφο αγόρι. 

-          Εεε;  Τι λέει ;  σου άρεσε κανείς;

-          Έλεος μαζί σου Έλενα.

-          Τι έγινε;  Δεν είπα και τίποτα κακό.   Απλά ρωτάω αν σου τράβηξε το ενδιαφέρον κανένας.

Εκείνη την ώρα εμφανίζεται και ο Νικόλας.

-          Γεια σας κορίτσια.

-          Έλα βρε’ συ. Πάλι χάθηκες στα σεντόνια σου; (Μελίνα)

-          Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έγινε;  Καθώς ερχόμουνα είχε μια τρελή που άρχισε να φωνάζει.  Έγινε χαμός, ήρθε και κάποιος από πίσω και με τράκαρε. 

-          Και εδώ χαμός έγινε πριν λίγο.  Αλλά γιατί σου φώναζε;  (Έλενα)

-          Εσύ τουλάχιστον είσαι καλά;  (Μελίνα)

-          Ναι. Το αυτοκίνητο μόνο έπαθε ζημιά.  Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι αυτή περπατούσε και επειδή εγώ την κοίταζα κάπως φαίνετε τα πήρε.  Εάν τη δω θα τη στραγγαλίσω ε σας το λέω.  Εξαιτίας της τώρα δεν έχω αυτοκίνητο.

-          Χαχα έλεος . θα ήθελα πολύ να δω τη φάση. (Μελίνα)

-          Ε και εσύ Νικόλα δεν πας πίσω.   Πώς σου ήρθε να την καλοκοιτάξεις;

-          Ρε Έλενα απλά κοίταζα έξω και την είδα.  Αν τη βλέπατε..

-          Τόσο όμορφη ήτανε; (Έλενα)

-          Όμορφη;

-          Άντε νομίζω αρκετό χρόνο χάσαμε με το κουτσομπολιό. Πάμε να κάνουμε και λίγο μάθημα (Μελίνα)

Τώρα στο πανεπιστήμιο έχει φτάσει και ο Σταύρος.  Ένα αγόρι είκοσι χρονών, πολύ γυμνασμένο και όμορφο.  Έχει κάτι ξεχωριστό επάνω του που κάνει τους άλλους να νιώθουν αμέσως άνετα μαζί του.  Με τον γοητευτικό κολλητό του τον Χάρη βάζουν τις ανακοινώσεις για το αποκριάτικο πάρτι.  Ένα πάρτι διοργανωμένο από το πανεπιστήμιο και ήρθε η στιγμή να το μάθουν όλοι.

-          Ρε φίλε, λίγο νωρίς δεν αποφασίστηκε φέτος να γίνει; (Χάρη)

-          Έ.. πότε να το κάναμε;  Μετά τις αποκριές; (Σταύρος)

-          Όχι ρε , αλλά αρκετοί ακόμη δεν γνωριζόμαστε, για αυτό το λέω

-          Είναι μια καλή ευκαιρία τότε… χαχα..  να πάμε και να διαλέξεις ανάμεσα σε εκείνες τις μασκαρεμένες εκείνη που θα σου τραβήξει περισσότερο το ενδιαφέρον.  Χωρίς να την γνωρίζεις φυσικά.

-          Ναι, ναι, κορόιδευε εσύ.

Στο χώρο μελέτης βρίσκεται η Ελπίδα μαζί με τον Χρήστο και προσπαθούν να κάνουν την εργασία που έχουν να παραδώσουν.  Ξαφνικά βλέπουν την ανακοίνωση στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου.

-          Κοίτα.. αυτή είναι η ευκαιρία σου.. (Χρήστος)

-          Για ποια ευκαιρία μιλάς βρε Χρήστο.

-          Για την ευκαιρία που σου δίνεται για να κάνεις όλους να σκάσουν από το κακό τους

-          Χρήστο ..; πες μου τρελάθηκες;

-          Γιατί;

-          Χρήστο ξέχασε το, εκεί δεν πάω…

-          Ααααααααααααααααααααααααααα!!!!!!

-          Τι έγινε πάλι Έλενα; (Μελίνα)

-          Την Παρασκευή θα γίνει ο αποκριάτικος χορός… δεν θα είναι τέλεια;  Θα γίνω μια θεά.

-          Έλενα προσγειώσου, ένας χορός θα είναι.  Βασικά λέω να μην πάω.  Δεν ξέρω αλλά όλα αυτά μου φαίνονται..

-          Παιδί μου, εσύ δεν είναι που μου έλεγες πως θες να ζήσεις μια ζωή παραμυθένια και άλλα τέτοια;  Τότε γιατί κάνεις πίσω αυτή τη στιγμή;

-          Έλενα;  Το να ζήσω στη ζωή μου κάποια πράγματα που ονειρεύομαι, δεν σημαίνει ένα ψέμα ή ένα παραμύθι.  Εγώ τη ζωή μου την θέλω να είναι αληθινή… 

-          Δεν σου είπα να ζήσεις ένα ψέμα αλλά θα είναι σαν μαγικά για σένα εκεί.

-          Εντάξει μέχρι την Παρασκευή βλέπουμε.  Δεν πάμε να γνωρίσουμε καλύτερα και τα κορίτσια τώρα;

-          Για ποιες λες ;

-          Για την Ελπίδα που γνώρισα στην αυλή.  Φαίνεται καλή κοπέλα.  Λιγάκι ντροπαλή, αλλά αυτό θα είναι μια ευκαιρία να την βοηθήσουμε. Τι λες;

-          Εντάξει, δεν την γνώρισα αλλά  …όπως θες.  Μου φάνηκε λίγο όμως… πώς να στο πω …  λίγο down class

-          Συγνώμη Έλενα, αλλά δεν είναι για τα καληστία που την θέλουμε, απλά για να γνωριστούμε καλύτερα το λέω.  Και η άλλη μου φάνηκε ωραίο τυπάκι για να την γνωρίζαμε.

-          Μην μου πεις για την..   Αααααα!!! Για την χωριατοπούλα που είναι ντυμένη σαν άντρας θα λες.  Εκείνη την μη μοδάτη.

-          Δεν λέω πως είναι και τέλεια τα ρούχα της αλλά μου φάνηκε καλό κορίτσι, έχει ρε παιδί μου ένα ξεχωριστό τρόπο, ένα στυλ, πώς να το πω, είναι άνετη τέλος πάντων. 

-          Αχ δεν το μπορώ.. δεν το πιστεύω ….  Θα έχουμε μια χαμηλών τόνων, και μια μη μοδάτη αντρίκεια μορφή στην παρέα.  Τι θα ακούσω άλλο πλέον. Δεν θα το αντέξω. Ο θεέ μου. Τι άλλο θα συμβεί σε εμένα;

-          Χαχα.. μ’ αρέσει όταν σε παίρνει το παράπονο.

-          Και για να σε ρωτήσω.  Μέσα σε όλους εδώ τους συμφοιτητές, σ’ αυτούς μου λες να πούμε;

-          Ε όποιοι σου κάνουν κλικ από την αρχή.

-           Πως και έτσι; Θέλω να πω..

-          Εννοείς γιατί δεν πάμε να πούμε καλύτερα σε κάποια άλλα κορίτσια που είναι πιο high class για παράδειγμα ε;

-          Ε τι να σου πω Μελίνα.

-          Αυτό που λέω εγώ είναι ότι οι περισσότερες είναι ψωνισμένες και εγώ αυτά δεν τα μπορώ.  Το μόνο που σκέφτονται είναι πως θα πάρει η μια το αγόρι της άλλης και πότε θα βρει την κατάλληλη ευκαιρία να την θάψει πίσω από την πλάτη της.  Όλα αυτά σου φαίνονται φυσιολογικά δηλαδή;   Μην βλέπεις το ότι εμείς κάνουμε παρέα.  Εσένα σε βλέπω διαφορετικά Έλενα.  Εμείς μεγαλώσαμε μαζί, αν και με κάποιες διαφορετικές αντιλήψεις φυσικά, ξέρω καλά  πως εσύ είσαι πραγματικά διαφορετική.

-          Τι εννοείς πως είμαι διαφορετική;  Δεν μου μίλησες ποτέ για αυτό.

-          Θέλω να πω ότι επειδή έχεις μια καλή οικονομική ευχέρεια, το ότι σκέφτεσαι κάπως διαφορετικά από κάποιους άλλους, όλα αυτά..

-          Τι θες να πεις Μελίνα;  Ότι είμαι ψωνάρα , εγωίστρια και εγωκεντρική;

-          Όχι.  Δεν είπα κάτι τέτοιο.  Μην λες κάτι που δεν το έχω αναφέρει καν.  Αυτό που εννοώ είναι ότι ενδιαφέρεσαι πολύ για την μόδα, το ντύσιμο και γενικά την εξωτερική εμφάνιση του κάθε’ νος.  Δεν  λέω πως είναι κακό αυτό, απλά Έλενα μου πρέπει να ξέρουμε και τα όρια μας.  Δεν περιστρέφονται όλα γύρω από την μόδα, την εμφάνιση και γενικά την άνετη ζωή.  Ξέρεις υπάρχουν και άτομα που δεν τα κατέχουν αυτά, και έχουν εσωτερική ομορφιά που μόνο κάποιοι την βλέπουν δυστυχώς.

-          Ξέρεις Μελίνα άσε καλύτερα.  Μου φαίνεται πως δεν θα συνεννοηθούμε.  Εγώ έτσι μεγάλωσα, μέσα στα πλούτη και ναι το παραδέχομαι ότι ίσως να είμαι και λίγο κακομαθημένη αλλά δεν σημαίνει πως κρίνω τους άλλους.

-          Δεν το είπα αυτό.

-          Καλύτερα να το σταματήσουμε εδώ.  Η συζήτηση δεν βγάζει πουθενά.

-          Έλενα;  Περίμενε, στα είπα αυτά για να καταλάβεις..  

Η Έλενα έφυγε.  Ήταν η πρώτη φορά που μίλησαν για ένα τέτοιο θέμα.  Η Μελίνα απλά ήθελε να της εξηγήσει πως το σημαντικότερο είναι να έχεις καλούς φίλους έστω και ας μην είναι σαν και εσένα, ας μην σκέφτονται όπως εσύ.  Αρκεί να τους αγαπάς και να τους εκτιμάς.  Παρόλα αυτά όμως η Έλενα το παρεξήγησε, άφησε τον εγωισμό της να την κυριεύσει και να χάσει αυτή τη μοναδική φίλη που πραγματικά αγαπούσε και την αγαπούσε.  Η Μελίνα δακρυσμένη και απελπισμένη άφησε τα δάκρυα να κυλίσουν από τα βουρκωμένα της μάτια.  Σκέφτεται τις στιγμές που πέρασε με την Έλενα και πόσο γρήγορα όλα αυτά χάθηκαν μέσα σε λίγα λεπτά.

Η Φιλιώ καθώς προχωράει, βλέπει την Μελίνα στην κατάσταση που βρίσκεται και πηγαίνει κοντά της. 

-          Ε; κοπελιά;  Είσαι καλά.

(η Μελίνα την κοίταξε αλλά δεν έδωσε απάντηση)

-          Δεν μου αρέσει να βλέπω τους άλλους να κλαίνε.  Σίγουρα κάτι έγινε γιατί δεν γίνεται να κλαις έτσι απλά.

-          Μια διαφωνία.

-          με το αγόρι σου;

-          Όχι καμία σχέση.  Δεν έχω καν αγόρι.  Με την….  Αδερφή μου

-          Την αδερφή σου;  Και ποια είναι;

-          Η Έλενα.  ( και της δείχνει μια φωτογραφία τους από το κινητό)

Η Φιλιώ φεύγει βιαστικά.  Αφήνει την Μελίνα και χάνεται στο πλήθος των φοιτητών.  Η Έλενα μετά τη συζήτηση που έκανε με την Μελίνα βρίσκεται μαζί με την Χρύσα και την Μυρτώ και γελάνε. 

-          Τέλεια, θα πάμε για ψώνια να αγοράσουμε το πιο καταπληκτικό φόρεμα για το χορό.   (Χρύσα)

Η Φιλιώ παίρνει την Έλενα από το μπράτσο

-          Άκου να σου πω μικρή, δεν ξέρω τι συνέβηκε με την αδερφή σου και μαλώσατε αλλά ξέρω πολύ καλά πως τίποτα δεν είναι τόσο σημαντικό ώστε να μαλώσουν δυο αδερφές.  Ακούς;  Και πρέπει να είσαι ευγνώμων που έχεις μια αδερφή που να σε αγαπά. 

-          Μα για πιο πράγμα μιλάς;  Εγώ δεν έχω καμία αδερφή.

-          Τι εννοείς;  Και η Μελίνα;

-          Άκου κοπέλα μου, καταρχάς δεν γνωριζόμαστε και δεν σου έδωσα ποτέ το δικαίωμα να έρχεσαι και να μου μιλάς με αυτό τον τρόπο.  Και για να ξέρεις η Μελίνα είναι απλά φίλη μου, δηλαδή ήταν φίλη μου.

-          Φίλη σου;  Μου είπε ότι είστε αδερφές;

-          Αδερφές;

-          Μάλλον θα εννοούσε σαν αδερφές.  Από την πλευρά τ ης φυσικά γιατί από τη φαίνεται εσένα δεν σε επηρέασε καθόλου.   Σαν να μην σε ενδιαφέρει.  Και από ότι βλέπω μια χαρά την βρήκες  με τις αδελφές ψυχές σου.

-          Ναι και ξέρεις κάτι , άντε πήγαινε και εσύ εκεί που ανήκεις.

-          Τελικά έκανα λάθος.

Η Μελίνα βρήκε μια άδεια αίθουσα, έβαλε ένα τραγούδι και άρχισε να χορεύει προσπαθώντας να ξεσπάσει.  Ο χορός για αυτήν είναι τρόπος έκφρασης και χαλάρωσης.  Έτσι μέσα από αυτόν θα μπορέσει να ηρεμίσει και να ξεχαστεί λιγάκι.  Εκείνη την ώρα περνούσε ο Σταύρος και άκουσε τη μουσική.  Άνοιξε προσεκτικά την πόρτα και δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του.