Επεισόδειο 10 (τελευταίο)

-          Είναι η τελευταία φορά που θα μιλήσουμε για αυτό.  Σήμερα θα τα πούμε όλα για να κλίσει αυτή η ιστορία και να μπορέσουμε και εμείς να συνεχίσουμε. (Έλενα)

-          Συμφωνώ μαζί σου Έλενα.  Γι’ αυτό είμαι και εγώ εξάλλου εδώ.   (Χάρης)

Η Έλενα του εξήγησε για την απάτη που της έστησε η Χρύσα και ο Αντρέας.  Παρόλα αυτά όμως δεν έριξε όλη την ευθύνη επάνω τους, γιατί αν δεν το ήθελε και η ίδια δεν θα έφευγε να τον άφηνε.  Δυστυχώς όμως ήταν εγωίστρια και δεν σκεφτόταν λογικά.  Οι ανέσεις και η δόξα που αναζητούσε την έκαναν να μην σκέφτεται σωστά και να μην μπορεί να κάνει αυτά που θέλει.  Έκανε λάθος, το μετάνιωσε, αλλά δεν της ήταν εύκολο να έρθει πίσω έτσι απλά.  Και ο Χάρης της είπε για την Αναστασία, για την αγάπη που του δείχνει και πόση υπομονή κάνει μαζί του.  Αυτή η συζήτηση τους κατέληξε να βρίσκονται αγκαλιασμένοι στην άμμο και να κάνουν έρωτα.  Το σίγουρο είναι πως αυτός ο έρωτας που έγινε μεταξύ τους δεν ήταν από πάθος, ούτε από αγάπη ερωτική, αλλά το βήμα πριν το τελειωτικό όχι,  πριν τον αποχαιρετισμό.  Γιατί όπως είπαμε πριν τρία χρόνια, αν ραγίσει ένα γυαλί, δεν ξανά κολλάει.  Έστω και αν προσπαθήσουν να το κολλήσουν, πάντα θα είναι ραγισμένο.  Και για αυτούς τους δυο έτσι έγινε.  Το γυαλί είχε ραγίσει τελειωτικά εκείνη τη μέρα.  Και τώρα απλά μαζεύουν τα κομμάτια τα σπασμένα.  Έτσι ο έρωτας τους ήταν ο αποχαιρετισμός και η συνειδητοποίηση πως ναι, αυτό που είχαν μάλλον δεν ήταν και τόσο δυνατό για να αντέξει στο χρόνο. 

Η Μελίνα ήταν με το Σταύρο και περπατούσαν και αυτοί στην παραλία.  Το  κρύο τους είχε τυλίξει για τα καλά και η εικόνα πριν τέσσερα χρόνια ήρθε μπροστά στα μάτια τους. 

-          Εκείνη τη μέρα ήρθα να σε βρω.  Χτυπούσα το κουδούνι και φώναζα, αλλά εσύ δεν με άκουγες γιατί ήσουν άρρωστος και κοιμόσουνα.

-          Όχι Μελίνα, δεν κοιμόμουν.  Ήμουν εκεί και σε άκουγα.  Μέσα μου πολεμούσα για να μην σου ανοίξω.  Γιατί μόνο εγώ και η ψυχή μου ήξερε πόσο ήθελα να σε πάρω στην αγκαλιά μου.

-          Τι;  Και γιατί δεν μου άνοιξες κα με άφησες εκεί να φωνάζω;

-          Για να σώσω αυτό που είχαμε.  Τον έρωτα μας, την αγάπη μας.  Αν σου άνοιγα εκείνη τη μέρα, το σίγουρο είναι πως θα μισούσαμε ο ένας τον άλλο.  Όχι από κακία, αλλά από παράπονο.  Όπως μου είχες πει, έπρεπε να δούμε τα όνειρα μας πρώτα γιατί ήμασταν μικροί.  Έτσι έκανα κι εγώ.  Σεβάστηκα την απόφαση σου.  Τώρα εσύ πήγες μακριά για να τα εκπληρώσεις.  Δεν σου τα στέρησε κανείς.  Έζησες αυτά που ήθελες.  Αν και μακριά μου, τα έζησες.  Και αν αυτή η αγάπη θα άντεχε στο χρόνο, τότε σημαίνει πως ήταν και είναι αληθινή.  Γιατί αν ήμασταν μαζί τότε,  τώρα θα ερχόμασταν και ίσως να ρίχναμε ευθύνες ο ένας στον άλλο για το τι στερηθήκαμε. 

-          Για μας δηλαδή το έκανες…. Πονούσες μέσα σου για εμάς..

-          Πολεμούσαμε και πονούσαμε για τον έρωτα μας.  Για έναν έρωτα που ήθελα να μην σβήσει ποτέ του, αλλά να κρατήσει για πάντα.  Γιατί τα όνειρα σου ήταν αλλού, σε άλλη χώρα και δεν ήθελα να σε κάνω να διαλέξεις ανάμεσα σε αυτά και εμένα. 

-          Και τώρα Σταύρο;

-          Τώρα εγώ ξέρω τι θέλω και τι νιώθω.  Είμαι είκοσι τεσσάρων χρονών Μελίνα και εσύ είκοσι δύο.  Είμαστε ώριμοι για να αποφασίσουμε. 

Δεν μίλησε κανείς τους.  Άφησαν τα κορμιά τους να δώσουν τις απαντήσεις που περίμεναν.  Τέσσερα χρόνια διάρκεσε ο έρωτας τους ζωντανός, άφθαρτος και πιο δυνατός από ποτέ.  Όλο το βράδυ να κρατάνε τα χέρια και να λένε πόσο πολύ περίμεναν αυτή τη στιγμή.  Η αγάπη τους μπόρεσε και άντεξε με την απόσταση.  Τώρα τίποτα δεν θα τους χώριζε ποτέ ξανά, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Ο Νικόλας πήρε τη Φιλιώ να μιλήσουν.  Ήταν στο αυτοκίνητο και στάθμευσαν εκεί όπου πρωτογνωρίστηκαν.

-          Θυμάσαι; (Νικόλας)

-          Δεν θα το ξεχνούσα ποτέ μου.

-          Γιατί δεν ήθελες να μου πει τίποτα η Ελπίδα;

-          Ήθελα εγώ να έρθω να σου μιλήσω Νικόλα.  Εγώ έπρεπε να σου πω τι αισθανόμουν και τι έγινε με τον Πέτρο.  Το λάθος που έκανα μαζί του για επιπλέον φορά.

-          Όμως δεν ήξερα τίποτα.  Έφυγα μαζί με τη Μελίνα μόλις την δέχτηκαν στη σχολή.  Μετά πήγα στην Αμερική να σπουδάσω αρχιτέκτονας.  Μου έμεινε ένας χρόνος ακόμη να τελειώσω και να επιστρέψω πίσω.  Εκεί στο αεροδρόμιο συνάντησα την Έλενα και μου τα είπε όλα.  Δεν το πιστεύω πως ήμασταν και οι δυο στην Αμερική και δεν συναντηθήκαμε ποτέ μας.  Θα μπορούσε να μου τα έλεγε νωρίτερα και να ήμουν εδώ τώρα μαζί σου. 

-          Γιατί τώρα πιστεύεις πως είναι αργά;

-          Για εμένα όχι, αλλά..

-          Ούτε και για’ μένα.  Γιατί η αληθινή αγάπη ποτέ δεν σβήνει όσος καιρός και αν περάσει.  Ποτέ δεν είναι αργά γι’ αυτήν.  Αν και εγώ ποτέ μου δεν τα πίστευα αυτά, τώρα ναι, είμαι σίγουρη,  υπάρχει αληθινός έρωτας και τον ζω αυτή τη στιγμή.

Εκεί, μέσα στο αυτοκίνητο η Φιλιώ με το Νικόλα ολοκλήρωσαν την αγάπη τους για πρώτη φορά.  Μετά από εκείνη τη μέρα στα δεκαεφτά της που πήγε με τον Πέτρο, ποτέ της δεν αφέθηκε ολοκληρωτικά σε κανένα.  Τώρα ήταν η μόνη φορά που ήταν σίγουρη για τον εαυτό της.  Σίγουρη για όλα, για τη δύναμη της αγάπης και του έρωτα τους. 

Όταν ο ήλιος άρχισε να βγαίνει το πρωί, η Ελπίδα με το Χρίστο ετοιμάστηκαν για το Παρίσι.  Ο Χάρης πήγε να βρει την Αναστασία.

-          Νόμισα πως δεν θα ερχόσουν. (Αναστασία)

-          Και γιατί αυτό;

-          Γιατί;  Γιατί;  Κάνω υπομονή τόσο καιρό, προσπαθώ να σε καταλαβαίνω και να σε βοηθήσω να ξεπεράσεις εκείνην που σε πλήγωσε.  Τουλάχιστον περίμενα να ήσουν ειλικρινής μαζί μου.

-          Το αναγνωρίζω και σε ευχαριστώ πολύ για αυτό, γιατί αλήθεια αγάπη μου, με βοήθησες και την ξεπέρασα.  Τώρα είμαστε μαζί και θα προσπαθήσουμε από σήμερα να κάνουμε μια νέα αρχή, αφήνοντας τα όλα πίσω μας.

-          Γιατί από σήμερα να κάνουμε μια νέα αρχή;  Έγινε κάτι;  Έγινε αυτό που φοβόμουν;  Πες μου Χάρη;  Κοιμήθηκες με την Έλενα;

-          Αναστασία σε παρακαλώ ηρέμησε.

-          Άσε με, μην με αγγίζεις, με πρόδωσες.  Πήγες μαζί της και με απάτησες. 

-          Δεν σήμαινε τίποτα για ‘ μένα.  Απλά ήταν ένας τρόπος για να τα αφήσουμε όλα πίσω μας.  Να καταλάβουμε πως όλα έχουν τελειώσει.  Ότι είχα με την Έλενα έσπασε εκείνη την μέρα.  Δεν υπάρχει τίποτα τώρα που να μας ενώνει.

-          Φύγε Χάρη.  Φύγε μακριά μου.  Μην με πληγώνεις άλλο.  Σ’ αγάπησα τόσο πολύ. Προσπαθούσα να κάνω τα πάντα να με αγαπήσεις , αλλά μου συμπεριφέρθηκες με αυτό τον τρόπο.

-          Στ’ ορκίζομαι Αναστασία.  Εγώ με την Έλενα τελειώσαμε.  Δεν υπάρχει τίποτα που να μας ενώνει πια.

Η Αναστασία ήταν αποφασισμένη όμως.  Του είπε να φύγει και να μην την ξαναενοχλήσει ποτέ.  Ο Χάρης μετάνιωσε πολύ που την πλήγωσε.  Τώρα που την χάνει συνειδητοποιεί πόσο πολύ την αγαπάει. 

Έφθασε το τέλος.  Ένα μήνα μετά από το γάμο της Ελπίδας και του Χρίστου.  Ένα μήνα μετά το χωρισμό του Χάρη και της Αναστασίας.  Η Μελίνα με το Σταύρο και η Φιλιώ με το Νικόλα πήγαν διακοπές στις Πλάτρες.  Η Έλενα δεν ήθελε να πάει μαζί τους γιατί άφησε πίσω της μια εκκρεμότητα.  Εκείνη τη μέρα, που όλη απουσίαζαν, πήγε στο σπίτι της Αναστασίας.  Της μίλησε ανοικτά και της είπε την αλήθεια.  Εδώ και ένα μήνα ο Χάρης είναι πολύ στεναχωρημένος με το χωρισμό τους.  Προσπάθησε να την πείσει να το συγχωρέσει και ότι δεν υπάρχει κάτι μεταξύ αυτής και εκείνου.  Μετά από αυτό η Έλενα πηγαίνει στις Πλάτρες να ξεκουραστεί και να κάνει έκπληξη στους άλλους.  Την έκπληξη όμως τελικά την κάνει κάποιος άλλος σε αυτήν.  Εκεί συναντάει τον Αντρέα μετά από τόσο καιρό.  Αυτός την αναγνωρίζει και την πλησιάζει αμέσως.  Η Έλενα του λέει πως τον έχει συγχωρέσει για εκείνα που έγιναν.  Αυτός της λέει πως είναι ακόμη ερωτευμένος μαζί της. Στη συνέχεια η Έλενα δεν μπόρεσε να αντισταθεί και του εξομολογείτε πως τον ερωτεύτηκε στην Αμερική, αλλά το κατάλαβε αργά, όταν έφυγε μακριά του.  Τώρα όμως δεν είναι σίγουρη για τίποτα.  Αυτός της ζητάει να τα αφήσουν όλα πίσω τους και να ξεκινήσουν από το μηδέν.  Η Έλενα αποφασισμένη αυτή τη φορά να μην κάνει το ίδιο λάθος και να αφήσει τον άνθρωπο που αγαπάει δέχεται να προσπαθήσουν.  Πλησιάζει και η μέρα που θα επιστρέψουν όλοι από τις διακοπές και ένα τελευταίο γεγονός θα κλίσει τα πάντα. 

Το τηλέφωνο κτύπησε γύρω στις τρεις τα ξημερώματα.  Η Μελίνα το απάντησε με μια ανησυχία.  Τι να ήθελε η Ελπίδα τέτοια ώρα.  Μια ώρα αργότερα βρίσκονταν στο πλάι της και της συμπαραστέκονταν.  Μόλις ξημέρωσε πήγαν όλοι τους στο κοιμητήριο.  Εκεί θα αποχαιρετούσαν το Χρίστο για πάντα.  Οι δυο τους επέστρεφαν από το ταξίδι, όταν τον είχε πιάσει ένας δυνατός πόνος στην κοιλιά.  Ήταν άρρωστος από καιρό και δεν το κατάλαβε κανείς.  Μονάχα ο ίδιος το ήξερε αλλά δεν είπε τίποτα σε κανένα.  Ο καρκίνος τον χτύπησε πολύ δυνατά και ήξερε πως λίγοι μήνες ζωής του έμεναν.  Έτσι φρόντισε όλα να είναι εντάξει πριν τους αφήσει. Τώρα η Ελπίδα σπάραζε στο κλάμα και πενθεί για το χαμό του άντρα της. Του ανθρώπου που έζησε μαζί του τις πιο αθώες και υπέροχες στιγμές της ζωής της.  Μέσα από τα μάτια της κόρης τους  βλέπει τον άνθρωπο που ερωτεύθηκε και αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που της έκανε.  Ήταν ότι της απέμεινε για να στηρίζεται ακόμη στη ζωή και να τον θυμάται.  Εκεί ήταν όλοι μαζεμένοι και προσπαθούσαν να συνειδητοποιήσουν ότι ο Χρίστος έχει φύγει μακριά τους.  Η Φιλιώ ξαφνικά βλέπει κάτι που την ταράζει και την κάνει να θυμάται.  Εκεί στο κοιμητήριο είδε τη φωτογραφία του.  Εκείνου του ανθρώπου που για πρώτη φορά την έκανε γυναίκα από μικρή.  Ήταν εκείνος, ο Πέτρος, ο οποίος είχε εξαφανιστεί και δεν έμαθε για αυτόν εδώ και χρόνια.  Τώρα μαθαίνει πως πέθανε από ναρκωτικά.  Συγκλονισμένη προσευχήθηκε για αυτόν και ζήτησε να αναπαυθεί η ψυχή του.

Η επιστολή μετά από καιρό στάλθηκε και η Μελίνα θα λάμβανε μέρος για το διαγωνισμό.  Το ίδιο και η Έλενα στο τραγούδι.  Η μέρα έφθασε όπου όλοι μαζεύτηκαν εκεί για να απολαύσουν τις δύο κοπέλες.  Ο διαγωνισμός άρχιζε και  η Έλενα θα έβγαινε τέταρτη και η Μελίνα όγδοη. Η ώρα της Έλενας έφθασε.  Άρχισε να τραγουδάει με όλη της την αγάπη και τη λατρεία που έχει για τη μουσική και το τραγούδι.  Τα πήγε πολύ καλά και τα κατάφερε.  Μέχρι να έρθει η σειρά της Μελίνας όλα ήταν μια χαρά.  Όγδοη, βγαίνει στη σκηνή και αρχίζει να χορεύει.  Ήταν τόσο καλή σε αυτό που έκανε που όλοι τους  ενθουσιάστηκαν.  Δεν πρόλαβε όμως να τελειώσει, όταν μια κίνηση την έκανε να πέσει στο πάτωμα.  Αμέσως βρέθηκε στις πρώτες βοήθειες.  Είχε εμφανίσει και λίγο αίμα και αυτό τους τρόμαξε περισσότερο. 

-          Ευτυχώς που δεν έγινε και τίποτα σοβαρό για να χάσει το παιδί.  Πως πήγε να χορέψει έγκυος γυναίκα;   (Γιατρός)

Δεν μπορούσε να το πιστέψει στα μάτια του.  Θα γίνει πατέρας, αλλά η Μελίνα τι θα σκεφτεί, πως θα αντιδράσει;  Όταν το έμαθε όμως, σε καμία περίπτωση δεν δέχτηκε να σκοτώσει το παιδί της, ειδικά για την καριέρα της. Έτσι θέλησε η μοίρα και ο θεός για εκείνην, τότε έτσι θα γίνει.  Νικήτρια του διαγωνισμού βγήκε η Έλενα. Η Μελίνα σταμάτησε τις πολύ έντονες κινήσεις μέχρι να γεννήσει.  Ο Νικόλας πήγε στην Αμερική να τελειώσει τις σπουδές του κα η Φιλιώ έμεινε στην Κύπρο να ανοίξει ένα γραφείο με τη βοήθεια του πατέρα του Νικόλα ώστε να αρχίσει τη δουλειά σαν πολιτικός μηχανικός.    Όταν τελειώσει και ο Νικόλας τη σπουδή του στην Αμερική, να έρθει πίσω να συνεργαστούν μαζί.   Φυσικά η αγάπη τους ήταν τόσο δυνατή, που ακόμη ένας χρόνος μακριά δεν θα ήταν τίποτα μπροστά σε όλα όσα έζησαν.  Η Αναστασία συγχώρεσε το Χάρη και ήταν πάλι μαζί.  Η μητέρα του Σταύρου πήρε ιατρική βοήθεια για να ξεπεράσει το χαμό του άντρα της και την κατάθλιψη.  Έτσι ο καθένας παίρνει το δικό του δρόμο.  Ο καθένας κουβαλάει το δικό του Σταυρό, ένα σταυρό που όλοι σας πιστεύετε πως ο δικός σας είναι βαρύτερος, αλλά στην πραγματικότητα όλοι είναι ίσοι.  Γι’ αυτό ο καθένας σας πρέπει να προσπαθεί να παλεύει για το σήμερα, το αύριο και όχι για το αν.. αν κάναμε αυτό δεν θα γινόταν έτσι.  Ένα πράγμα να θυμάστε πάντα, ότι στη ζωή σας θα συναντάτε δυσκολίες, δεν πρέπει όμως να τα παρατάτε έτσι εύκολα. Θα μετανιώνετε για πράγματα που κάνατε ή δεν κάνατε ποτέ σας, πάντα όμως να κοιτάτε μπροστά και όχι πίσω.  Μην περιμένετε την κλεψύδρα να γυρίσει και να ξαναρχίσουν όλα από την αρχή.  Γιατί ο χρόνος δεν γυρίζει ποτέ, γι’ αυτό ζήστε την κάθε σας στιγμή, σαν να είναι και η τελευταία σας.