Επεισόδιο 3

Ξαφνικά εκείνη όμως τη στιγμή, μπροστά της εμφανίζεται ο Νικόλας…

-          Εσύ; (Φιλιώ)

-          Δεν ήθελα να σε τρομάξω (Νικόλας)

-          Επιτέλους δηλαδή; Τι θες;

-           Αφήσαμε μια συζήτηση νομίζω.

-          Τίποτα δεν αφήσαμε και βιάζομαι.

-          Τουλάχιστον πες μου το όνομα σου.

-          Και τι διαφορά θα κάνει αν το μάθεις;

-          Να γνωρίζω τουλάχιστον πια ονειρεύομαι τα βράδια.

-          Ε τι να σου πω;  Είσαι για κλάματα.

Η Μελίνα πήγε σπίτι της στην αποθήκη να ψάξει για κανένα ρούχο να φορέσει αύριο.  Ένα κουτί που βρίσκει της τραβάει το ενδιαφέρον και πηγαίνει να το ανοίξει.  Μέσα υπάρχουν παλιά αντικείμενα και ένα γράμμα.  Παραξενεμένη, το κοιτάει και σκέφτεται πως ίσως να ήταν κάτι παλιά γράμματα των γονιών της.  Έτσι το αφήνει κάτω και συνεχίζει να ψάχνει.  Επιτέλους έφτασε και η επόμενη μέρα, η Παρασκευή, όπου όλοι περίμεναν με ανυπομονησία.  Στο πανεπιστήμιο υπάρχει ένας πανικός.  Όλοι τρέχουν για τις προετοιμασίες και το πως θα είναι ο χώρος.

-          Μελίνα;

-          Σταύρο; Καλημέρα.

-          Καλημέρα.  Πίστευα πως δεν θα ερχόσουν σήμερα.

-          Και γιατί;  Μην μου πεις για απόψε;

-          Ε.. κάπως.

-          Ε και τι νόμιζες;  Ότι θα ετοιμαζόμουν δέκα ώρες πριν;  Δεν πάμε και καλλιστεία.

-          Ναι, έχεις δίκαιο.  Τι θα ντυθείς απόψε;  Για να μπορέσω να σε αναγνωρίσω.

-          Αα.. δεν ξέρω.  Αν το θελήσει η μοίρα ίσως συναντηθούμε και να καταλάβουμε.

Η Ελπίδα με το Χρίστο έφθασαν και πηγαίνουν στο μέρος της Μελίνας.

-          Μελίνα;  Βρήκες τίποτα; (Χρίστος)

-          Ναι βρήκα κάτι να φορέσω. Ήθελε φυσικά λίγο διόρθωση αλλά εντάξει. Και εσείς;

-          Και εμείς κάτι βρήκαμε, μην φανταστείς. (Ελπίδα)

-          Τίποτα δεν βρήκαμε Μελίνα.  Μου λέει να ντυθεί σπασικλάκι, έλεος δηλαδή. (Χρίστος)

-          Τι;  Α δεν γίνεται.  Απόψε είναι η βραδιά σου, να δείξεις τον εαυτό σου εκτός πανεπιστημίου.  Έχω μια ιδέα, θα σε περιμένω απόψε σπίτι μου να σου δείξω.

Οι ώρες περάσανε, πήγε εννέα το βράδυ.  Έφθασε η ώρα, η στιγμή όπου κάποιοι θα ανακαλύψουν το ταίρι τους, αλλά πιθανό να μην καταφέρουν να το κρατήσουν.  Πιθανό να ζήσουν μόνο ένα παραμύθι, την ευτυχία μόνο μιας νύχτας.  Σιγά σιγά άρχισαν να μαζεύονται.  Κατέφθασε η Χρύσα η Έλενα και η Μυρτώ. Ακολούθως εμφανίζεται η Μελίνα η Φιλιώ και η Ελπίδα.   Ήταν δύσκολο να μην αντιληφθεί κανείς ότι τα βλέμματα όλων ήταν επάνω τους.  Κατέβαιναν κάτι όμορφες κοπέλες, τις οποίες δεν γνώριζε κανείς, τουλάχιστον έτσι πίστευαν, αφού φοράγανε τις μάσκες.  Ο Σταύρος περίμενε να δει τη Μελίνα εκείνο το Βράδυ και να την αναγνωρίσει.  Δεν έκανε λάθος, ήταν αυτή.  Μπροστά στα μάτια του ήταν ένας άγγελος.  Ο δικός του άγγελος βγαλμένος από τον παράδεισο.  Την αναγνώρισε αμέσως, αφού ήταν αδύνατο να μην αντιληφθεί αμέσως ποιά ήταν.  Για εκείνον είναι η πιο όμορφη, το πιο χαριτωμένο πλάσμα που είχε δει σε όλη του τη ζωή.

-          Ελπίζω να μην έκανα λάθος, χορεύουμε; (Σταύρος)

Έτσι χορεύει η Μελίνα με το Σταύρο.  Ο Νικόλας στη συνέχεια βλέπει τη Φιλιώ και τα χάνει. Ήταν η μόνη κοπέλα που τον άγγιξε, που τον έκανε να νιώσει διαφορετικά, να αισθανθεί τόσο όμορφα για πρώτη φορά.  Και η Ελπίδα τώρα να βρίσκετε εκεί, ανάμεσα στο πλήθος και να βλέπει ξαφνικά να έρχεται κοντά της αυτός που δεν περίμενε ποτέ της.

-          Είσαι πολύ όμορφη.  Θα ήθελες να με συνοδεύσεις σ’ αυτό το χορό; (Γιώργος)

-          Ευχαρίστως (Ελπίδα)

Τι να έκανε;  Τα έχασε, αλλά ένα όνειρο της πραγματοποιήθηκε.  Η Έλενα στεκόταν εκεί στα ποτά και έπινε μήπως ξεχαστεί. Κοίταξε γύρω της και συνειδητοποίησε πόσο πολύ μόνη της είναι και πόσο λάθος έκανε.  Που βρίσκεται;  Που ανήκει;  Σε ένα ψέμα;  Σε κάτι που θέλει αλλά δεν ανήκει;  Έχασε τους ανθρώπους που αγαπούσε και πήγε αλλού.  Εκεί που η προδοσία, η πίκρα, η κακία και ο πόνος είναι τα κυρίαρχα στοιχεία.  Αυτά ήθελε;  Σκεπτόμενη τι έκανε άρχισε να τρέχει, η Μελίνα την είδε που έτρεχε να φύγει και αμέσως κατάλαβε πως ήταν αυτή.  Έτσι την ακολούθησε.  Η Έλενα κάθισε στα σκαλιά.

-          Έλενα;

-          Μελίνα; Εσύ;

Εκεί τα δύο κορίτσια αγκαλιάζονται μετά από τόσες μέρες μακριά.

-          Συγχώραμε.  Έκανα μεγάλο λάθος.  Δεν ξέρω τι έπαθα.  Μου λείπεις Μελίνα.  Πόσο λάθος έκανα που σε άφησα.  Που συμπεριφέρθηκα με αυτό τον τρόπο, είμαι ασυγχώρητη.

-          Έλενα μου, αρκεί που το κατάλαβες νωρίς.

-          Και πάλι συγνώμη.

-          Δεν χρειάζεται, όλα είναι εντάξει.

-          Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Μελίνα.  Είσαι τόσο καλή πάντα μαζί μου.  Θέλω πολύ να γίνουμε όπως παλιά.  Που τα λέγαμε όλα και τίποτα δεν μας χώριζε.

-          Ναι και έτσι θα είναι από εδώ και πέρα.

Καθισμένες εκεί στα σκαλιά, αγκαλιασμένες όπως παλιά, να θυμούνται τις όμορφες παιδικές στιγμές που είχαν τόσα χρόνια και να μιλάνε για τα νέα γεγονότα που είχαν συμβεί στη ζωή τους τις τελευταίες μέρες.  Η Φιλιώ πηγαίνει και πίνει το ποτό της μαζί με το μυστηριώδη άντρα που της το έχει ζητήσει και μετά χορεύει μαζί του.

-          Μπορείς να βγάλεις για λίγο τη μάσκα;

-          Θέλεις πολύ να μάθεις με ποια χορεύεις;

-          Όχι μόνο για αυτό.

-          Θα την βγάλεις και εσύ;

-          Μετά από εσένα;  Πρώτα όμως θέλω να μάθω το όνομα σου.

-          Φιλιώ, εσένα;

-          Νικόλας.

-          Μου φαίνεσαι κάπως γνώριμος ή είναι η ιδέα μου;

Ο Νικόλας βγάζει τη μάσκα της Φιλιώς και όταν την βλέπει δεν παραξενεύεται καθόλου.  Είναι σαν να περίμενε ότι ήταν αυτή.  Μα πράγματι, την είχε καταλάβει, ότι και να έκανε επάνω της αυτό το κορίτσι, όσο και να άλλαζε εξωτερικά, αυτός δεν θα ξεχνούσε ποτέ τον τρόπο που κινείτε, τη φωνή της, την ανάσα της, όλα του έχουν μείνει τόσο έντονα στο μυαλό.  Μετά η Φιλιώ του ζητάει να βγάλει και αυτός τη μάσκα που φορούσε.  Όταν το κάνει όμως και ο Νικόλας, η Φιλιώ μένει έκπληκτη.

-          Εσύ;  Δεν το πιστεύω. Μέχρι και εδώ με ακολουθάς;

-          Η αλήθεια είναι ότι το ψυλλιάστηκα λιγάκι αλλά με μαγνήτισες αμέσως. Ήταν και ο μόνος τρόπος για να μάθω ποια είσαι αφού δεν μου λες

-          Α ωραία δηλαδή, είσαι και απατεώνας εκτός τον άλλον.  Προσπαθείς με να με πλησιάσεις κρύβοντας μου την αλήθεια.  δεν έχεις τα κότσια να με αντιμετωπίσεις.

-          Μα τι λες;  Δεν σε αποπλανήσαμε κι’ όλας.

-          Αυτό μας έλειπε.

Στο μεταξύ η Μελίνα και η Έλενα πηγαίνουν μέσα γιατί άρχισαν να κρυώνουν.

-          Άντε πήγαινε τώρα να διασκεδάσεις, ξέχασε τα όλα και αφέσου. (Μελίνα)

-          Θα τα πούμε σε λίγο. (Έλενα)

Ο Σταύρος την βλέπει που ήρθε μέσα και πηγαίνει κοντά της.

-          Κατάλαβα πως κάτι τρέχει, για να φύγεις τόσο βιαστικά.

-          Ε.. Ναι, βασικά..

-          Όχι εντάξει, δεν ζήτησα εξηγήσεις.

-          Μα δεν είναι κάτι που θα μείνει κρυφό.  Τα βρήκαμε με την Έλενα.

-          Ωραία, Χαίρομαι πολύ για εσάς.

-          Και τώρα που το θυμήθηκα, δεν μου είπες.  Πώς και με αναγνώρισες όταν μπήκα μέσα;

-          Ε δεν ήταν και τόσο δύσκολο, εκεί που έλαμψε ο τόπος πήγα.

-          Ναι καλά. Κορόιδευε.

-          Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι θέλω να σου πω κάτι.  Όταν σε βλέπω, σε κοιτάω αισθάνομαι κάτι το ξεχωριστό και διαφορετικό.  Έτσι μόλις μπήκες μέσα, πάλι ένιωσα την καρδιά μου να χτυπά τόσο, που νόμιζα πως θα έβγαινε έξω.  Το στήσιμο του κορμιού σου, το περπάτημα σου, όλα είναι για μένα τόσο έντονα που σε ξεχωρίζω τόσο απλά.

-          Σταύρο..

-          Μην πεις τίποτα.  Απλά είπα αυτά που αισθάνομαι.  Ξέρω πως είναι νωρίς ακόμη, αλλά στην καρδιά δεν υπάρχει χρόνος, ούτε όρια.  Ας αφήσουμε όμως τον καιρό να περάσει και θα δείξει.

Εκείνη τη στιγμή την παίρνει στην αγκαλιά του και την κάνει να αισθάνεται ασφαλής, πως θα έχει κάποιον δίπλα της, να την ακούει να την στηρίζει και να την προσέχει.  Θα γίνει ένας καλός φίλος που θα τη νοιάζεται.

-          Δεν ξέρω πως μπορεί τόσο σύντομα να..

-          Να είμαστε τόσο κοντά;  Όπως το να γίνουμε φίλοι;

-          Ναι.

-          Με κάποιους ανθρώπους το βλέπεις αμέσως, και σε εσένα το είδα.  Με έκανες πρώτα να σε συμπαθήσω, μου ανοίχτηκες και έτσι θέλησα να σε γνωρίσω.  Αυτό θα κάνω έτσι και αλλιώς, αν φυσικά με αφήσεις και εσύ να γίνω μέρος της καθημερινότητας σου, της ζωής σου, σαν ένας φίλος .

-          Αν δεν το έχεις καταλάβει, είδη σε νιώθω, έγινες μέρος της ζωής μου.

Στο μεταξύ η Έλενα βλέπει από μακριά την Μελίνα που μιλούσε με το Σταύρο.  Eκεί έρχεται ο Χάρης και την αναγνωρίζει.

-          Ελπίζω τώρα να μου πεις το όνομα σου και να μην με σνομπάρεις πάλι..

-          Γιατί;  Ποιος είσαι εσύ;

-          Ο Χάρης.

-          Μπα, και πως με κατάλαβες;

-          Δεν ήταν και τόσο δύσκολο, όμως δεν καταλαβαίνω γιατί με αποπαίρνεις συνεχώς;  Δεν σε πρόσβαλλα.

-          Ναι, έχεις δίκαιο. Δεν ξέρω γιατί συμπεριφέρομαι με αυτό τον τρόπο.  Βασικά το κάνω χωρίς να το θέλω. 

-          Αρκεί που το ξεκαθαρίσαμε όμως, γιατί θα ήθελα να σε γνωρίσω, δεν ξέρω αλλά μου κινείς το ενδιαφέρον.

-          Σοβαρά; 

-          Ναι, αλήθεια. Και λέω να κάνουμε ένα καινούργιο ξεκίνημα, γιατί λάθος μου που σου είπα αυτό της προάλλες χωρίς να σε γνωρίζω.  Ήταν κάπως τρελό.

-          Βασικά, για να πω την αλήθεια μου άρεσε, αλλά εντάξει, ήμουν και εγώ κάπως.

-          Εντάξει τότε, ας τα ξεχάσουμε.  Χάρης.!

-          Έλενα.

-          Έλενα ώστε.  Επιτέλους μας αποκάλυψες το όνομα σου.

Συνέχισαν να λένε διάφορα για να γνωριστούν καλύτερα και μετά άρχισαν να χορεύουν.  Στο μεταξύ ο Γιώργος και η Ελπίδα χορεύανε και η μουσική τους έχει παγιδεύσει στα δίκτυα μιας αιώνιας νάρκωσης και ενός παθιασμένου ρομαντικού χορού, όπου η Ελπίδα απολάμβανε και ο Γιώργος καμάρωνε που είχε ένα τέτοιο θηλυκό στα χέρια του.  Καθώς όμως ο Γιώργος πήγε να βγάλει τη μάσκα της Ελπίδας και να τη φιλήσει, αυτή τραβήχτηκε και έφυγε τρέχοντας.  Τώρα χαμένη στο πλήθος ήθελε να ξεφύγει.  Να τρέξει όσο πιο γρήγορα μπορούσε.  Ωραίο ήταν το όνειρο, αλλά ήταν μόνο ένα όνειρο και έτσι θα έμενε, γιατί αν του αποκάλυπτε πια ήταν στα αλήθεια το μόνο που θα έπαιρνε θα ήταν απόρριψη.  Τουλάχιστον έτσι θα μένει με αυτή την γλυκιά ανάμνηση του.  Με αυτό το μαγεμένο χορό που τόσο ήθελε μαζί του. Ας είναι και έτσι.  Αρκεί να μπορεί ακόμη να τον βλέπει, να τον κοιτάει στα μάτια χωρείς να κρύβεται, χωρίς να νιώθει ντροπή.  Ο Γιώργος τα έχασε, καμιά κοπέλα μέχρι στιγμής δεν του είχε αντισταθεί όταν αυτός την πλησίαζε.  Είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και ότι μπορούσε να έχει όποια κοπέλα ήθελε ανά πάσα στιγμή.  Με αυτή την αντίδραση όμως της άγνωστης κοπέλας, τον έκανε να αναρωτηθεί, να θέλει να μάθει πια είναι και να την καταφέρει.  Είχε κολλήσει από την όλη φάση και περισσότερο ήθελε να τονώσει το ηθικό του και τον αντρισμό του, αφού πληγώθηκε ο εγωισμός του.  Από την άλλη μεριά στο μεταξύ, βρίσκετε η Φιλιώ με τον Νικόλα.  Μετά από μεγάλη αντιπαράθεση κατέληξαν να φιλιούνται και να χορεύουν μαζί.  Τι ήταν αυτό που τους είχε ενώσει τόσο πολύ;  Που τους έκανε να έρθουν τόσο κοντά και να τους αλλάξει συμπεριφορά;  Η Φιλιώ ήθελε ίσως κάποιο να τη δαμάσει;  Να τη νταντέψει;  Ή να την κάνει να νιώσει ασφαλής;  Ένα ερώτημα που ακόμη δεν μας αποκάλυψε ποτέ της, αλλά δεν θα αργήσει να έρθει εκείνη η στιγμή που όλα τα μυστικά θα βγουν στην επιφάνεια.  Θα αναγκαστεί να έρθει αντιμέτωπη για ακόμη μια φορά με το παρελθόν της.  Είναι άραγε τόσο ικανή και δυνατή όσο δείχνει ώστε να καταφέρει να το πολεμήσει;  Ή θα βγάλει αυτό το αθώο κορίτσι στην επιφάνεια από όταν ήταν παλιά;  Ερωτήματα, μυστήρια, μυστικά, όλα έρχονται αλλά με ένα τρόπο απρόβλεπτο, απρόσμενο , αναπάντεχο, εκεί που δεν το περιμένει κανείς.   Εκεί που όλα αλλάζουν, που καταφέρνει κάποιος να βρει το δρόμο του και πιστεύοντας πως έχει ξεπεράσει, καταπολεμήσει το παρελθόν του, τελικά συνειδητοποιεί το πόσο λάθος έκανε.  Άφησαν πίσω εκκρεμότητες που πρέπει να κλίσουν.  Μυστικά έρωτα, πάθους, αδυναμίας, αγάπης αλλά και ζωής θα έρθουν να ανατρέψουν τα πάντα.  Θα φέρουν κίνδυνο, δίλλημα, αλλά και δοκιμασίες που θα δείξει ποιοι θα μπορέσουν να τις ξεπεράσουν.  Εδώ θα φανεί η πραγματική αγάπη, η φιλία και ο έρωτας.  Ένας έρωτας που είναι άραγε αληθινός;  Είναι άπιαστος;  Ή μάλλον αυτός ο έρωτας θα αναγκαστεί να σβήσει με το χρόνο, με τον καιρό, την  απόσταση;  Ένα όμως είναι σίγουρο, Ότι εκείνο το βράδυ πρόσωπα ήρθαν πιο κοντά, καρδιές ανοίχτηκαν, αγάπες ξεχείλισαν, αλλά τα μυστικά δεν αποκαλύφθηκαν.  Πλησιάζει και η δική τους σειρά.  Ένα βράδυ που κάτι θα συμβεί. Κάτι που θα συγκλονίσει και θα ανατρέψει για μια ακόμη φορά τα πάντα, τις  ζωές τους.